ευκεράιστος

εὐκεράϊστος, -ον (Α)

1. αυτός που καθίσταται εύκολα ανίσχυρος, ανίκανος («εὐκεράϊστος δύναμις», Γαλ.)

2. ευμετάβολος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + κεραΐζω «βλάπτω, λεηλατώ»].